نگاهی بر اصول کافی

باب اعتراف به گناهان و پشیمانى از آنها
بَابُ الِاعْتِرَافِ بِالذُّنُوبِ وَ النَّدَمِ عَلَیْهَا

على احمسى از حضرت باقر علیه السلام حدیث کند که فرمود: به خدا سوگند از گناه نجات نیابد (و رها نشود) جز کسى که بدان اعتراف کند.
گوید: و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: در توبه پشیمانى کافى است
اصول کافى جلد 4 صفحه : 157 روایة : 1

شرح :
مجلسى (ره ) در قسمت اول حدیث گوید: یعنى اعتراف کند که گناه است ، زیرا کسى (که گناهى مرتکب گردد) انکار کند که این گناه است ، و آنرا حلال بشمارد چنین کسى کافر است و توبه اش پذیرفته نشود. و اگر مقصود از اعتراف به گناه توبه باشد پس ممکن است آن را بر نجات کامل یا نجات قطعى حمل کرد، زیرا بدون توبه (شخص گنهکار) در تحت اراده حق تعالى است اگر خواهد او را عذاب کند و اگر خواهد از او در گذرد، و ممکن است حمل کرد با آنچه خبر پنجم بدان دلالت کند.
و در قسمت دوم گوید: ((کفى بالندم توبة )) ظاهر این است که مقصود پشیمانى کامل است که مستلزم تصمیم بر ترک آن در آینده باشد و گرنه ظاهرش که مجرد اکتفاء به پشیمانى باشد منافات با سایر اخبار دارد که دلالت بر ترک در آینده نیز دارد


امام باقر علیه السلام فرمود: نه به خدا سوگند! خداوند از مردم جز دو خصلت نخواسته است : (یکى ) اعتراف به نعمتهاى او تا نعمت را برایشان بیفزاید، و (دیگر) اعتراف به گناهان تا آنها را براى ایشان بیامرزد.
اصول کافى جلد 4 صفحه : 158 روایة : 2



برخى از اصحاب عمروبن عثمان از حضرت صادق حدیث کند که شنیدم آن حضرت مى فرمود: همانا مرد (گاهى ) گناه کند و خدا بوسیله آن او را به بهشت برد، عرض کردم : خداوند به سبب گناه او را به بهشت برد؟ فرمود: آرى ، هر آینه او گناه کند و پیوسته از آن ترسان است و بر خود خشمناک است پس خداوند به او ترحم کند و او را به بهشت برد.
اصول کافى جلد 4 صفحه : 158 روایة : 3
توضیح :
مجلسى (ره ) گوید: این حدیث دلالت کند بر اینکه گناهى که باعث خضوع گردد بهتر از طاعتى است که موجب باشد



معاویة بن عمار گوید: شنیدم حضرت صادق علیه السلام مى فرمود: هر آینه به خدا سوگند هیچ بنده با اصرار (بگناه و ادامه آن ) از گناه بیرون نرود، و هیچ بنده اى از گناه بیرون نرود جز به اقرار و اعتراف (به آن ).
اصول کافى جلد 4 صفحه : 158 روایة : 4



یونس بن یعقوب گوید: که شنیدم حضرت صادق علیه السلام مى فرمود: هر که گناهى کند و بداند که خدا بر او مطلع هست که اگر خواهد او را عذاب کند و اگر خواهد او را بیامرزد، خداوند (بهمین آگاهیش ) او را ببیامرزد اگر چه استغفار هم نکند.
اصول کافى جلد 4 صفحه : 158 روایة : 5



ضرت صادق علیه السلام فرمود: همانا خداوند دوست دارد بنده اى را که در گناه بزرگ به او توجه کند (و از او آمرزش بخواهد) و مبغوض دارد بندهایى را که گناه اندک را خوار شمارد و به آن بى اعتنا باشد (و در مقام توبه و تدارک آن نباشد).
اصول کافى جلد 4 صفحه : 159 روایة : 6



حضرت صادق (علیه السلام ) فرمود: امیرالمؤ منین (علیه السلام ) فرموده : همانا پشیمانى بر گناه و بدى ، انسانرا بدست کشیدن از آن وا مى دارد.
اصول کافى جلد 4 صفحه : 159 روایة : 7



ابان بن تغلب گوید: شنیدم حضرت صادق علیه السلام مى فرمود: هیچ بنده اى نیست که گناهى کند و از آن پشیمان گردد جز اینکه پیش از آنکه طلب آمرزش کند خدا گناهش را بیامرزد، و هیچ بنده اى نیست که خداوند بر او نعمتى ارزانى دارد، و بداند که آن نعمت از طرف خدا است جز اینکه خداوند پیش از آنکه او سپاسگزارى آنرا کند او را بیامرزد.
اصول کافى جلد 4 صفحه : 159 روایة : 8

منتظر باب های دیگری از کتاب اصول کافی باشید