امیدوارم با خواندن این مطالب بفهمیم که در چه خطر بزرگی
قرار داریم و نباید بیکار باشیم وباید مبارزه کنیم با این فتواهای
بی خود وهابیت و ما باید نفرت خودمان را نسبت به دین بی ریشه و کثیف وهابیت نشان دهیم
ابن تیمیه و تکفیر مسلمین و قتل آنان
خطرناکترین چیزى که ابن تیمیه بنیانگزار فکرى وهابیت در آغاز دعوت خویش مطرح ساخت و افکار عمومى را متشنج و عقائد مردم را جریحه دار کرد، متهم ساختن مسلمان به کفر و شرک بود.
او رسماً اعلام کرد: هر کس کنار قبر پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) یا یکى از افراد صالح بیاید و از آنان حاجت بخواهد مشرک است، پس واجب است چنین شخصى را وادار به توبه کنند، و اگر توبه نکرد، باید کشته شود.
«من یأتی إلى قبر نبیّ أو صالح، ویسأله حاجته ویستنجده... فهذا شرک صریح ، یجب أن یُستتابَ صاحبُه ، فإن تاب، وإلاّ قُتِل»(1).
شهادت به کفر مسلمانان، شرط ورود به آیین وهّابیّت
أحمد زینى دحلان مفتی مکّه مکرّمه مى نویسد: «کان محمّد بن عبد الوهّاب إذا اتّبعه أحد وکان قد حجّ حجّة الإسلام، یقول له: حجّ ثانیاً! فإنّ حجّتک الأولى فعلتها وأنت مشرک، فلا تقبل، ولا تسقط عنک الفرض.
وإذا أراد أحد الدخول فی دینه، یقول له بعد الشهادتین: اشهد على نفسک إنّک کنت کافراً، وعلى والدیک أنّهما ماتا کافرین، وعلى فلان وفلان، ویسمّی جماعة من أکابر العلماء الماضین أنّهم کانوا کفّاراً، فإن شهد قبله، وإلاّ قتله، وکان یصرّح بتکفیر الأمّة منذ ستّمائة سنة، ویکفّر من لا یتّبعه، ویسمّیهم المشرکین، ویستحلّ دماءهم وأموالهم»(3).
اگر چنانچه کسى به مذهب وهّابیّت در مى آمد و قبلاً حج واجب انجام داده بود «محمّد بن عبد الوهّاب» به وى مى گفت: باید دوباره به زیارت خانه خدا بروى چون حج گذشته تو در حال شرک صورت گرفته است.
و به کسى که مى خواست وارد کیش وهّابیّت بشود مى گفت: پس از شهادتین باید گواهى دهى که در گذشته کافر بوده اى و پدر و مادر تو نیز در حال کفر از دنیا رفته اند، و همچنین باید گواهى دهى که علماء بزرگ گذشته کافر مرده اند.
اگر چنانچه گواهى نمى داد وى را مى کشتند. آرى او بر این باور بود که تمام مسلمانان در طول 12 قرن گذشته کافر بوده اند، و هرکسى را که از مکتب وهّابیّت پیروى نمى کرد او را مشرک دانسته و خون و مال او را مباح مى کرد.
فتوى ابن جبرین در کفر شیعه
ابن جبرین که یکى از مفتیان بزرگ سعودى است سؤال شده که آیا به فقراى شیعه مى شود زکات داد؟
پاسخ داده طبق نظر علماء اسلامى به کافر نمى شود زکات داد و شیعیان بدون شک به چهار دلیل کافر هستند:
1 - آنان نسبت به قرآن طعنه زده و بدگویى مى کنند و معتقد به تحریف قرآن هستند و مى گویند که دو سوم قرآن حذف شده و هرکس به قرآن طعنه زند کافر هست و منکر آیه شریفه «وإنا له لحافظون» مى باشد.
2 - به سنت پیامبر و احادیث صحیح بخارى و مسلم نیز طعنه مى زنند و به احادیثى که در این دوکتاب آمده عمل نمى کنند چون بر این عقیده هستند که روایات این کتاب ها از صحابه نقل شده و صحابه را کافر مى شمارند. و معتقد هستند که پس از پیامبر گرامى همه صحابه جز على و فرزندان او وتعداد اندکى مانند سلمان و عمار همه کافر و مرتد شدند.
3 - شیعیان اهل سنت را کافر دانسته و با آنان نماز نمى خوانند و اگر پشت سر اهل سنت نماز بخوانند آن نماز را اعاده مى کنند; بلکه آنان معتقد به نجاست اهل سنت هستند و اگر با یکى از اهل سنت مصافحه کنند، دست خود را آب مى کشند.
4 - شیعیان نسبت به على و فرزندان او غلوّ کرده و آنان را به صفاتى که ویژه خداوند است توصیف مى کنند و همانند خداوند آنان را صدا مى کنند.
تا آن جا که گفته: «من دفع إلیهم الزکاة فلیخرج بدلها ; حیث أعطاها من یستعین بها على الکفر ، وحرب السنّة»
اگر کسى به شیعیان زکات بدهد قبول نیست; زیرا او با این کار خود به کسى کمک کرده که کفر را تقویت مى کند و با سنت پیامبر در حال جنگ است(4).
اعلام رسمى جهاد بر ضدّ شیعة
از شیخ عبد الرحمان براک از مفتیان سعودى استفتا شده: «هل یمکن أن یکون هناک جهاد بین فئتین من المسلمین (أی: السنة مقابل الشیعة؟».
آیا امکان جهاد میان اهل سنت و شیعه وجود دارد؟
وى پاسخ داده: «... إن کان لأهل السنة دولة وقوة وأظهر الشیعة بدعهم ، وشرکهم ، واعتقاداتهم ، فإن على أهل السنة أن یجاهدوهم بالقتال...(5).
اگر اهل سنت داراى دولت مقتدى باشند و شیعه برنامه شرک آمیز خود را اظهار نمایند (مانند اعتقاد به وصایت على (علیه السلام) بعد از پیامبر گرامى و مراسم عزادارى براى امام حسین (علیه السلام) و توسل به امیر المؤمنین و حسین (علیهما السلام)). در این صورت بر اهل سنت واجب است که علیه شیعه اعلام جهاد نموده و آنان را به قتل برساند.
فتواى هیأت عالى افتاى سعودى بر کفر شیعه
هیأت عالى افتاى سعودى در پاسخ به سؤالى پیرامون شیعه نوشته است:
«إنّ کان الأمر کما ذکر السائل من أن الجماعة الذین لدیه من الجعفریة یدعون علیا والحسن والحسین وسادتهم فهم مشرکون مرتدون عن الإسلام»(6).
همان گونه که در سؤال آمده است، آنان که «یاعلى، یاحسین» مى گویند مشرک، و از ملّت اسلام خارج مى باشند.
و این فتوى به امضاء چهار تن از اعضاى هیأت عالى سعودى به شرح ذیل رسیده است:
رئیس هیأت: عبد العزیز بن عبد اللّه بن باز.
اعضاى هیأت: عبد الرزاق عفیفى، عبد اللّه بن غَدَیان و عبد اللّه بن قعود.
فتواى زرقاوی بر جهاد بر ضد شیعه
زرقاوى رهبر وهابیون عراقى طى اطلاعیه اى که از طریق اینترنت منتشر گردید اعلام کرد: مخالفان (شیعیان): افعی ها و دشمنان در کمین نشسته و عقرب های حیله گر هستند، ما اکنون به جنگ با دشمن کافر و جنگ دشوار با دشمن حیله گری که لباس دوست بر تن کرده و به همدلی دعوت می کند، ولیکن شرور است و ارث اختلاف درونی را به میراث برده، می پردازیم.
یک ناظر جستجوگر درک می کند که شیعیان خطری آشکار و حقیقی هستند. پیام تاریخ که واقعیت نیز آن را تصدیق نموده، این امر را روشن ساخته که تشیع، دینی جدا از اسلام است و با یهود تحت شعار اهل کتاب و مسیحیان ملاقات می کنند، شرک نمایان شیعیان تا جایی است که قبرها را می پرستند و در اطراف قبور ائمه طواف می کنند، به حدی رسیده اند که یاران پیامبر را کافر می دانند و به مادر مؤمنان و صالحان این امت دشنام می دهند و قرآن کریم را جعل می کنند.
و در کتب شیعیان که تاکنون در حال انتشار است به نزول وحی برای آن گروه ادعا شده است و این یکی از تصاویر کفر و کفرشناسی است.
کسانی که گمان می کنند شیعیان می توانند میراث تاریخی و کینه سیاه خود را فراموش کنند، در توهم به سر می برند و این همانند آن است که این افراد، (متوهمان) از مسیحیان بخواهند صلیب کشیدن مسیح را فراموش کنند. آیا یک عاقل چنین کاری می کند؟
این قوم علاوه بر کفر خود، برای افزایش بحران حکومت و موازین نیرو در دولت، از مکر و حیله سیاسی استفاده و تلاش می کنند برای تثبیت شرایط محیطی جدید خود، با استفاده از پلاکاردهای سیاسی و سازمان های خود با هم پیمانانشان همکاری کنند.
این قوم خیانتکار در طول تاریخ، اهل تسنن را به مبارزه می طلبیده و در هنگام سقوط رژیم صدام، شعار «انتقام از تکریت تا انبار» را سر می داد که این مسأله خود بر میزان کینه آنها نسبت به اهل تسنن دلالت می کند(7).
منابع:
(1) زیارة القبور والاستنجاد بالمقبور: 156، قریب منه فی الهدیّة السنیّة: 40، انظر کشف الارتیاب: 214.
(2) کشف الشبهات: 58، ط. دار القلم ـ بیروت، مجموع مؤلّفات الشیخ محمّد بن الوهاب: 6/115، رسالة کشف الشبهات.
(3) الدرر السنیّة: 1/46، الفجر الصادق لجمیل صدقی الزهاوی: 17، کشف الارتیاب: 135 نقلا عن خلاصة الکلام: 229 - 330 لدحلان.
(4) السؤال: ما حکم دفع زکاة أموال أهل السنّة لفقراء الرافضة (الشیعة) وهل تبرأ ذمّة المسلم الموکّل بتفریق الزکاة إذا دفعها للرافضی الفقیر أم لا ؟
الجواب: لقد ذکر العلماء فی مؤلّفاتهم فی باب أهل الزکاة أنهّا لا تدفع لکافر ، ولا مبتدع ، فالرافضة بلا شکّ کفار لأربعة أدلة :
الأول: طعنهم فی القرآن ، وإدّعاؤهم أنّه حذف منه أکثر من ثلثیه ، کما فی کتابهم الذی ألّفه النوری وسمّاه «فصل الخطاب فی إثبات تحریف کتاب ربّ الأرباب» وکما فی کتاب الکافی ، وغیره من کتبهم ، ومن طعن فی القرآن فهو کافر مکذّب لقوله تعالى : «وإنّا له لحافظون».
الثانی: طعنهم فی السنّة وأحادیث الصحیحین ، فلا یعملون بها; لأنّها من روایة الصحابة الذین هم کفّار فی اعتقادهم، حیث یعتقدون أنّ الصحابة کفروا بعد موت النبی صلى اللّه علیه وسلم إلاّ علیّ وذرّیته ، وسلمان وعمّار ، ونفر قلیل ، أمّا الخلفاء الثلاثة، وجماهیر الصحابة الذین بایعوهم فقد ارتدّوا ، فهم کفّار ، فلا یقبلون أحادیثهم ، کما فی کتاب الکافی وغیره من کتبهم .
الثالث : تکفیرهم لأهل السنّة ، فهم لا یصلّون معکم ، ومن صلّى خلف السنّی أعاد صلاته; بل یعتقدون نجاسة الواحد منّا ، فمتى صافحناهم غسّلوا أیدیهم بعدنا ، ومن کفّر المسلمین فهو أولى بالکفر ، فنحن نکفّرهم کما کفّرونا وأولى .
الرابع : شرکهم الصریح بالغلّو فی علیّ وذرّیته ، ودعاؤهم مع اللّه ، وذلک صریح فی کتبهم ، وهکذا غلوّهم ووصفهم له بصفات لا تلیق إلا بربّ العالمین ، وقد سمعنا ذلک فی أشرطتهم.
ثمّ إنّهم لا یشترکون فی جمعیّات أهل السنّة ، ولا یتصدّقون على فقراء أهل السنّة ، ولو فعلوا فمع البغض الدفین ، یفعلون ذلک من باب التقیّة ، فعلى هذا، من دفع إلیهم الزکاة فلیخرج بدلها ; حیث أعطاها من یستعین بها على الکفر ، وحرب السنّة ، ومن وکلّ فی تفریق الزکاة حرم علیه أن یعطی منها رافضیّاً ، فإن فعل لم تبرأ ذمّته ، وعلیه أن یغرم بدلها ، حیث لم یؤدّ الأمانة إلى أهلها ، ومن شکّ فی ذلک فلیقرأ کتب الردّ علیهم ، ککتاب القفاری فی تفنید مذهبهم ، وکتاب الخطوط العریضة للخطیب وکتاب إحسان إلهی ظهیر وغیرها . واللّه الموفق. اللؤلؤ المکین من فتاوى فضیلة الشیخ ابن جبرین ص39.
(5) سایت المنجد، سؤال شماره 10272.
(6) فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء: 3/373 فتوى رقم 3008.
(7) سایت بازتات «BAZTAB.COM»: مورخ 8/3/1384.